Zoeken in deze blog

woensdag 12 januari 2011

09 - 12/01/11 Big photoshoot citytrip Jakarta


































12/01/11 Persitara Utara Jakarta 2 - 3 Persiraja Banda Aceh (Stadion Tugu - 500 Toeschouwers)














Na de geslaagde trip van 3 dagen geleden speelde vandaag de 2de club van Jakarta thuis. Weliswaar een divisie lager maar dat vinden we natuurlijk helemaal niet erg. Terug op pad met collega Antony van “Jakarta Casual”, namen we de taxi richting Noord Jakarta en kwamen we aan bij een oud stadion met dito charmes.

Het rare was dat er amper beweging was, links en rechts wel wat fans maar een uur voor de aanvang om 15:30u was het echt de moeite niet. Omdat er buiten niks te zien was gingen we maar al binnen, maar ook daar amper al wat volk op de tribunes. Tot onze verwondering begon de wedstrijd dan nog eens om 15u en schat ik dat er op dat moment amper een 50 man in het stadion waren.

Tegenstander was de leider uit Banda Aceh, de stad die volledig werd vernield tijdens de tsunami in 2004 en waarbij meer als tweehonderd duizend mensen het leven lieten. De wedstrijd was van zeer bedenkelijk niveau, op een petattenveld waar ik zelfs met de caféploeg amper of nooit had op gespeeld. Ook het verschil tussen eerste en tweede klasse was onwaarschijnlijk groot, zowel op als naast het veld.

Ondanks dit zagen we toch enkele knappe goals, de 1-0 was een mooie vrije trap en ook kwamen er meer en meer mensen binnen. Zij dachten waarschijnlijk eveneens dat het om 15:30u begon. Ik schat al bij al een 500 mensen en toen de “spionkop” hun eerste lied met tromgeroffel inzette scoorden de bezoekers de aansluitingstreffer. En net voor de rust nog en pegel in de winkelhaak en gingen we rusten met een 1-2 voorsprong voor de leiders.

Het niveau bleef ondermaats in de tweede helft al zagen we redelijk wat kansen en Persitara zette de bordjes terug in evenwicht na een raak kopbaldoelpunt. Terug wat sfeer in de tribunes en net toen we dachten dat het gedaan ging zijn, scoorden de bezoekers uit Banda Aceh hun derde doelpunt, eveneens met een kopbal. 2-3 in blessuretijd en wedstrijd gedaan.

Een aparte beleving was het zeker, stadion lag volledig uit de toeristische zone van Jakarta en een blanke man met kale schedel was een grotere attractie dan wat de 22 spelers op het plein lieten zien. Maar heel vriendelijke mensen en de jeugd liet zich gewillig fotograferen wanneer ze allen op de voorbij rijdende vrachtwagens sprongen om zo naar huis te geraken.

Terug een uurtje de taxi in, een pre-match biertje en dan richting hotel want dezelfde avond vloog ik door naar Manila. Althans dat was de bedoeling maar de vlucht werd gecancelled wegens technische problemen aan het toestel. Shit happens…

zondag 9 januari 2011

09/01/11 Persija Jakarta 2 - 1 Arema (Gelora Bung Karno Stadium - 35.000 Toechouwers)

















Mensen die op vakantie zijn in Bali en hun verblijf een dag vroeger stopzetten om een wedstrijd mee te pikken in Jakarta moeten goed gek zijn! Wel ik behoor tot deze categorie en zo gezegd zo gedaan veranderde ik mijn vlucht en hotel richting Jakarta, hoofdstad van Indonesië.

Via collega Antony van “Jakarta Casual” kwam ik te weten dat er dus een leuke pot voetbal op het menu stond. Als volledige Jakarta leek sprak ik dan ’s middags met hem af aan mijn hotel om eerst enkele pre-voetbal biertjes te drinken zoals het hoort. Kroegen moet je echt weten zijn in Jakarta, je vindt ze niet in het straatbeeld maar “verstopt” in shopping centra en andere gebouwen.

De wedstrijd werd gespeeld in het Gelora Bung Karno Stadium, het national stadion dat ook dienst doet voor het nationale elftal en waar de week ervoor nog 96.000 gekken zaten voor de finale van de Suzuki Cup tegen Maleisië. Al is de officiële capaciteit maar 88.000… ;o)

Buiten en binnenin oogde alles mooi en voornamelijk oranje, kleur van de thuisclub en vermoedelijk zaten de oude Nederlandse kolonisten daar wel voor iets tussen. De bezoekers speelden in het blauw en die waren toch ook met enkele duizenden fans afgezakt uit Malang, Oost Java. Arema is één van de meest populaire clubs in Indonesië en heeft vermoedelijk ook een grote supportersschare in Jakarta. Via Antony kwam ik ook te weten dat beide clubs een “Fan Freundschaft” hadden zoals je vaak bij onze Duitse buren vindt.

En ik was onder de indruk van al de sfeer, gezang, vuurwerk voor en tijdens de wedstrijd, ik had meer oog voor al het randgebeuren dan voor het voetbal. Ik had al enkele leuke wedstrijden gezien in Azië maar dit was zonder twijfel top of the bill! Zo’n uitgelaten voetbalsfeer had ik hier nog niet meegemaakt. Al heb ik in Vietnam ook eens honderd duizenden mensen op straat zien komen toen ze een gewone groepswedstrijd wonnen voor de South East Asian games.

De eerst helft eindigde op 1-0 voor Persija, de wedstrijd was niet zo boeiend en zoals gezegd was het leuker op de tribunes dan op het veld. Ik herinner me nog dat er een bal op de lat ging en dat de goal net voor rust viel. Toen ik trouwens bij de rust even buiten ging, liepen er daar nog duizenden jongeren rond die probeerden binnen te geraken maar door de security werden weggejaagd met grote bamboestokken. Ik vermoedde dat deze jongeren zich geen inkom ticketje konden veroorloven.

De tweede helft was beter met kansen voor beide clubs, Persija scoorde de 2-0 maar Arema vocht zich terug in de match met een tegendoelpunt. Het werd nog even nagel bijten voor de thuisclub, een bal op de lat voor de bezoekers verhinderde net op het einde een gelijkspel.

Na de wedstrijd nog een andere pub bezocht en dan was het tijd voor rustigere oorden op te zoeken (lees mijn hotel). Moe maar voldaan ging het licht snel uit want daags erna ging ik de stad platlopen zoals het een echte toerist behoort.